DECLINED

Arthem

fuu srednio mi wyszlo ;p ale zawsze kiedy jestem wku...rzony to mi tak wylazi Wink

piosenka miala byc o czyms innym ;p ale w trakcie mi sie pozmianialo....

z poszarpanych snow
pozbieralem to co cenne
reszte zabral objawiony Bog
nauczylem sie nie klamac
zyc w sprzecznosci dlugich dni
glodne mysli, upijane cisza dnia
nauczyli nie brac jencow
obnazali prawdy wiary

moja mala wojna niestrudzonych snow
podnosilem upodlony wzrok
by wzbijać się ponad czerń przestrzeni
przebijałem myślą mury
wez moją dłoń - lećmy razem
tańcząc wśród nagich konarów
zasypiajmy na purpurze chłodu nieba

poskładałem rozsypany świat
napotkałem na swej drodze głupca
obnażyłem swe słabości
lecz przegrałem kolejny raz
zakłamany, grał na uczuciach
wymuszane współczucia
świat był zbyt litościwy
aby mógł bezkarnie po nim stąpać
zdeptal innych zeby wygrac...

Wiedźma

Arthem

bo mnie ktos wkur.... pewnie sama wiesz kto Wink

Wiedźma

Arthem

hehe Krol Lew? Very Happy

ale teraz byl powod Wink

duuuzy

wiem ze czesto wkurzam sie bez powodu Wink

teraz to i tak jestem spokojny w porownaniu z tym jaki kiedys bylem ;p

Wiedźma

Arthem

jak mnie spotka cos baaardzo optymistycznego ;p moze w tym zyciu Wink

Wiedźma

konar to pan

Arthem

heee??? ;p

stary tekst , tlumaczenie by MAro Wink

For Her

You were always my dream
The perfect and ideal thing
Every night i`ve wanted feel you
Everything what i made i made for you
Im so imperfect, so far from...
I can`t explain what lives inside me

I`d like be near
But i was far
Glory would fade away, i will stay
Everything would fade away, i will stay

You`ve never know me
So many times i have fallen, but always stand again
I saw purpose in defeat
I met beauty
I`ve never saw truth
Sometimes i hear your whisper
I close my eyes in oblivion
I just want it

Arthem

Pergo Umbra

zaśniedziałe sny osnuły zapomniany świt
eteryczne leki rozwarły chłodne dłonie
jesteśmy sami w otchłani naznaczonych chwil
szemranie nużących dni pogłębia nasze sny
cichy stukot schizofrenicznym lękiem
ale nic nie odbierze błogich nocy
szare epitafia poskromionych twarzy
żyjących zgodnie z narzuconą formą

chciałem tylko żyć,
pokonać niewolę pospolitości
chciałem tylko oddychać
nie czując goryczy słów
wyrzekałem się wiary
by żyć w spokoju jak inni
piłem ze strumienia wiedzy
skażonego cudzą wizją

w kalejdoskopie płynących dni
wróg przyjacielem, przyjaciel wrogiem
niedopowiedziane słowa naszych uczuć
stają się pomnikiem naszych istnień
niedogasły złoty płomień szarej twarzy
zatapiany w pyle czarno-białych światów
wszystko staje sie metaforycznym ujęciem
krzykiem niemożności oddalonych cieni....

pare neologizmow ;p

maro

Pewnego słonecznego dnia, których ostatnio w Krakowie jest wiele, napisałem walczyk ludowo białoruski, który tu przedstawiam.

1. Mój przodek miał życie za totalne dno
I trochę racji płynie z tego
Uważał Polaka za buca i zło
Więc poszedł do Chmielnickiego

REF: I krzyczał głośno "Paszoł won
Ja żem u siebie hospodinem"
Kiedy ma Białorusin dość
To każdy Lach jest sukinsynem

2. Mój pradziad połowę zobaczył Europy
Bo musiał uciekać przed carem
Niemieckie miasteczka i francuskie szopy
A nawet osmański harem

REF: Gdy wrócił darł się "Paszoł won
Ja tu u siebie jestem królem"
Kiedy ma Białorusin dość
To każdy Ruski dlań jest ciulem

3. Mój dziadek był chłopem po prostu na schwał
I uszedł od niejednej branki
Ale najgorzej zawsze wspominał
Pod Mińskiem hitlerowskie tanki

REF: I walcząc krzyczał "Paszoł won
Ja tu u siebie generałem"
Kiedy ma Białorusin dość
To każdy Niemiec dlań jest chamem

4. Mój tata w swym życiu widział Zjazdów wiele
Pamięta dość dość dobrze Chruszczowa
Wspomina jak w pewną słoneczną niedziele
Z milicją manife pałował

REF: Po zmianach krzyczał "Paszoł won
Jam tu u siebie jest prezesem"
Kiedy ma Białorusin dość
To każdy Sowiet psem i biesem

5. Więc teraz świat cały powtarza uparcie
Jak tu w naszym kraju jest cienko
Że wolności nie ma i drogie jest żarcie
I rządzi nami Łukaszenko

REF: Ja mu nie powiem "Paszoł won"
Bo on jest prezydentem naszym
Historia zaś zakreśla krąg
I znowu się wpieprzają Lachy

Arthem

REFUSÉ

odkrywałem światy osnute bólem jutra
łapczywie spijałem zimnym ostrzem krew
tak jakby wszystko miało być inne
zakrywałem oczy gdy nadchodził nowy dzień

w zaduszonym ciszą mieście
w eterycznym wietrze pogrzebanych snów
natchnie rozgromionych lęków
przerywa niesmak natrętnych koszmarów

wzbijamy się ponad czerń przestrzeni
daleko w krainie nieposkromionych cieni
by w cichym szepcie skladać połamane słowa
na dnie szklanki chowałem nieudolnie zal

zamkniete oczy, zamkniete dlonie
sacza won - liliowa katatonie
w bezbolesnym zapomnieniu
zamykamy przestrzeń naszych
wiecznie chorych westchnień
pochylone głowy w marszu żywych
opuszczone dłonie w blasku innych
nic nie zabije ciszy moich słów
smaganych tysiącami, nagich ust

świat który kreowaliśmy był jedynym słusznym
umierali za potengę, umierali za niewiarę
tylko nasze zdanie, tylko nasza racja
apulsywne ruchy w letargicznej spazmie

płomienne twarze uzurpatorów niebieskości
mówią jak żyć, jak umierać trwając w wierze
każa kochać, nienawidzieć jak nakazał Pan
w szaleńczych myślach kryjemy niezrodzony świat
milosc, potega i chwala splamiła nie jeden dzień

zamykamy w niepewności smutków wszystko co liche
składamy misternie słowa na ustach ciepłego wiatru
zapijałem wszystko co drogie chwiejnym ruchem
z bólem głowy wpatrywałem się w zastygłe twarze

sorki za ewentualne bledy ;p

Wiedźma

Fascynuje mnie francuski tytuł do polskiej piosenki... no ale nie, żebym się czepiała (nigdy przenigdy ;D).
BTW,